Pazartesi, Ağustos 28, 2006

artık program yazmıyorum

huzursuz bir akşamda oturuyorum öylesine. düşünüyorum.

ilk programımı yazdığımda takvimler 1989'u gösteriyordu. 5 yaşındaydım. yeni alınan comodore 64'ümde oyun oynamaktan başka şeyler yapılabileceğini de keşfediyordum. sanırım babam göstermişti. işte ilk programımın kodları:

10 PRINT "MEHMET"
20 GOTO 10

ekranda alt alta birsürü MEHMET yazmıştı. ben yazmıştım. ben yazdırmıştım.

takvimler 1998'i gösteriyor. yaz ayları... ben odtü'deyim. sınavla seçilmiş 15 kişiden biriyim. odtü'nün büyük hocaları bana ve diğerlerine C ("ce", "si" değil) öğretiyorlar. bir çok insanın çözmekte zorlanacağı bulmacaları, sorunları aptal makinelere, bilgisayarlara çözdürmeye uğraşıoruz. çoğunu da çözdürüyoruz. ben çözüyorum. ben çözdürüyorum.

takvimler 2001'i gösteriyor. bir şirket için web sayfası hazırlıyorum. notepad'de yazıyorum bütün kodları. hazırladığım şirket pek beğenmiyor ama ben bir scanner bir de tekerlekli mouse alıyorum. tekerlekli mouselar yeni çıktı o zaman. ben halimden memnunum. program yazarak ilk defa bişeyler kazanıyorum.

bakıyoruz takvime: 28 ağustos 2006. artık program yazmıyorum. ama yine de para kazanıyorum. insanlara telefon edip bişeyler yaptırıyorum. gidip kontrol ediyorum. yaptıklarının üstlerine bişeyler ekliyorum. "yapılandırma"lar yapıyorum. ve para kazanıyorum. artık program yazmıyorum. makineye değil, insanlara hükmetmeyi öğreniyorum.

yıllardan 1997. tüm egoları tatmin edecek sıfatlarla, benim gibi insanların yanındayım, ankaradayım, fen lisesindeyim. kayseriliyim, bencilim, kendimi seviyorum, kurallara uyuyorum, farklı olmaya çalışıyorum, sinsi planlar kurduğumu sanıyorum, inanıyorum, insanlara güvenmiyorum, pop dinliyorum, aşık oluyorum, söyleyemiyorum, yaşıyorum. sonra farkediyorum. ben bu insan olmak istemiyorum. başka hayatlar ne güzel! olmak istediğim olmak istiyorum. erdemli olmak istiyorum, kendimi kontrol etmek. doğru söylemek, doğru yapmak, doğru olmak. daha da önemlisi tutarlı olmak. insanları sevmek istiyorum, onları kendimin önünde tutmak. ve başarıyorum. kendimi yeniden yapıyorum. bir bene gesserit, bir mentat olmak istiyorum. her türlü düşüncemi analiz ediyorum. her birinin içindeki bencillikleri buluyorum. çıkarıyorum. hiç acımıyorum. kendimi yeniden programlıyorum. ölüyorum ve yeniden doğuyorum. annem görüyo, "bu çocuk benim oğlum gibi bakmıyor" diyor. bir arkadaşım "ne kadar yapmacıksın" diyor. "ben" diyorum, "önemli değilim. ama bir yandan da en önemli olan benim. benim kurtulmam öncelikle kendimi başkaları için feda edip, herkesle birlikte kurtulmaktan geçiyor."

yıl 2001. sanat yapmaya başlıyorum, ya da öyle sanıyorum. güzel bir ortamda pembe dünyamda yaşıyorum. başka insanların dertleriyle uğraşıyorum. insanların pisliklerini topluyorum arkalarından. ben. ben. ben yokum ki. biz varız. insanlar var. bana katlanmak zorunda olmayan insanlar. kabuk bağlıyorum. tüm bencilliğim içimde kalıyor. tüm duygularım da. artık duygu yok mantık var. kendimi sevdirmeye uğraşıyorum. "beni sevsinler!" başka bişey istemiyorum.

bir gün, bir insan beni seviyor. anlamıyorum ki neden seviyor. aslında sevmiyor. bilmiyorum. ben seviyorum sanırım. bu büyük bir challenge! kendimle hiç alakası olmayan bi insana kendini sevdirebilir miyim? kendimi o yapabilir miyim? istediği şey olabilir miyim? rahatsızlıklarından kurtarabilir miyim? bana alıştırabilir miyim? benim yanımda olmayı istemesini sağlayabilir miyim? kendime duyulacak ihtiyacı kendim yaratabilir miyim? kendimi yitirerek, kendimi değerli kılabilir miyim?

bu bir oyun. ben çocuk olamadım. hep büyüktüm. çocukluk yapamadım. o yüzden de büyümedim. her zaman güvendiğim bişeyler oldu. kendi ayaklarım üstünde durmak heyecan verici bişeyin ötesine geçmedi, zorunluluk olmadı. hala değil. oyun oynamak keyifli. hayat bi oyun. hayır. bir çok oyun. sıkıldığım oyundan kaçarak çıkıyorum ve yenisine başlıyorum. yeni oyunun kurallarına uyuyorum. iyi de oynuyorum. insanlar öyle söylüyor. ben öyle düşünmüyorum.

insan hatalarını bilir ve görürse "hatalı" olduğunu bilir. eksiklerini bilir. sorunum kendimi yalnızca eksikliklerden ibaret görmem. olmak istediğim şey kusursuzluk. bu yüzden de eksiğim. her zaman güvensizim.

ben farklıyım!! anlıyo musunuz ha??! istersem olduğunuz her şey olabilirim. yalnızca istemediğim için olmuyorum. alternatiflik mi? sonuna kadar alternatifim. hem de tanımlılardan değil! alternatifin alternatifinin alternatifiyim ulan! kafamı bozmayın benim.

artık program yazmıyorum! makinelere değil insanlara hükmetmeyi öğreniyorum. iş adamı oluyorum. üstümde gömlek, arkamda sırt çantası, altımda motorla senet tahsilatına çıkıyorum! işleri iyi yapmaya çalışarak değer kazanıyorum! yalandan nefret ediyorum. yalan söylemeden insanları ikna etmeye çalışıyorum. sözümün arkasında duruyorum. mutlu oluyorum. başkalarının olamadıkları şeyleri oluyorum.

placebo dinliyorum, votka içiyorum, insanlar beni sevsin istiyorum. ve inatla dünyayı kurtarmaya çalışıyorum. ulan var ya; hepinizi seviyorum!!!

Hiç yorum yok: